 |
| While it lasts... |
Η χαρά μας, η μουσική του χορού*
Των μανάδων μας οι μήτρες, τα παρασκήνια είναι
Που μας ντύνουν για τη σύντομη αυτή κωμωδία
Ο παράδεισος, γνωστικός, επικριτής, θεατής είναι
Που καθισμένος γαλήνια σημειώνει ποιος εσφαλμένα πράττει
Οι τάφοι μας, μας φυλάνε από τον διαπεραστικό ήλιο
Όπως η αυλαία πέφτει όταν η παράσταση τελειώνει.
Κάπως έτσι πορευόμαστε στην τελευταία μας κατοικία, παίζοντας, **
Μόνο που πεθαίνουμε στ'αλήθεια - δεν πρόκειται γι' αστείο.
*ο χορός στην αρχαία ελληνική τραγωδία
**το ρήμα παίζω εδώ έχει τη σημασία του ρήματος "υποδύομαι"
