Πράγματα που με τρελαίνουν

Αυτό που μερικοί άνθρωποι γνωρίζουν καλύτερα από εμάς, για εμάς...

Αυτό που μερικοί άνθρωποι μπαινοβγαίνουν στη ζωή μας όποτε εκείνοι θέλουν και όποτε εκείνοι κρίνουν οτι είναι σωστό.

Γενικά, αυτή η ανισότητα σε μια σχέση και η τόσο έκδηλη ανισορροπία δυνάμεων που οδηγεί στη δημιουργία του θύτη και του θύματος, του λογικού και του συναισθηματικού, του δυνατού και του αδύναμου κ.ο.κ.

Γενικά, που δυο άνθρωποι έχουν όλα τα φόντα να συνεννοηθούν και να επωφεληθεί ο ένας από τον άλλο, αλλά προτιμούν να εμμένουν στις προσωπικές τους ιδεολογίες που δυστυχώς επισκιάζουν κάθε προοπτική για πρόοδο σε μια σχέση.

Ο εαυτός σου έχει χαθεί την στιγμή που αρχίζεις να παίρνεις αποφάσεις που δεν είναι δικές σου.

Αν όλοι λένε ότι μπορώ και αν ακόμη υπάρχουν γραπτές αποδείξεις γι'αυτό, τότε γιατί εξακολουθώ να νιώθω χαμένη;

Επειδή είμαι χαμένη...

Επειδή δεν είμαι ο εαυτός μου. Επειδή παίρνω αποφάσεις που δεν προέρχονται από το μέσα μου, το μυαλό μου, την καρδιά μου, το είναι μου. Επειδή είναι σκατά η κοινωνία. Επειδή έτσι θέλει το σύστημα. Επειδή έτσι πρέπει και έτσι πρέπει να γίνει.

Εμένα με ρωτήσατε ποτέ τι θέλω; ΠΟΤΕ!

Ποτέ... Αν δεν μπορείς να αποφύγεις κάτι απόλαυσε το. Είναι εύκολο; Είναι; Αφού δεν το θέλεις...

Το μόνο που βγαίνει στην προσπάθεια να κάνεις αυτά που δε θέλεις, αυτά που διατάζουν οι άλλοι είναι ένας πόνος αφόρητος , αρκετά αναπάντητα γιατί και μια κραυγή απόγνωσης.

ΒΟΗΘΕΙΑ.

Για το διδακτισμό και την ηθικολογία

Αγαπητέ αναγνώστη,

Σήμερα λέω να ορίσουμε το διδακτισμό και την ηθικολογία
Διδακτισμός (ο) είναι η τάση που χαρακτηρίζει αυτόν/ην που θέλει να θέτει στους άλλους αυστηρούς και άκαμπτους κανόνες συμπεριφοράς.
Διδακτισμός (ο) είναι το χόμπι των ανθρώπων -και για να γίνω πιο σαφής- οι οποίοι πάσχουν από κάποιο σύνδρομο κατωτερότητας. Το χόμπι αυτό περιλαμβάνει την αυστηρή και -ουκ ολίγες φορές- απάνθρωπη κριτική απέναντι στο συνάνθρωπο και μια τάση προς την ηθικολογία.
Ηθικολογία (η) είναι μια άποψη διακηρυγμένη συνήθως με ζήλο, πάθος και στενό πνεύμα, για το τι είναι καλό ή κακό σύμφωνα με την τρέχουσα ηθική, την οποία εκφράζει ο άνθρωπος που έχει τάση προς το διδακτισμό. Ο ίδιος συνήθως απέχει μακράν από όσα διακηρύσσει, είναι δηλαδή υποκριτής.

Γνωστό λαϊκό ρητό που επιβεβαιώνει τους πιο πάνω ορισμούς:  
 Δάσκαλε που δίδασκες και νόμο δεν εκράτεις.