Δευτέρα 4 Νοεμβρίου 2013

Trouble

Εμένα δεν με τρομάζουν οι λέξεις. Κι ούτε φοβάμαι να πω τι κρύβω μέσα μου. Γιατί ο κόσμος μου δεν έχει καμιά σημασία αν δεν τον μοιράζομαι. Εγώ τα σκέφτομαι και τα λέω, εσύ απλά τα σκέφτεσαι. Εγώ έχω τη χαρά να τα μοιράζομαι. Εσύ τι ευχαρίστηση βρίσκεις στο κρυφό και το ανείπωτο; Εμένα δε με νοιάζει να πληγώσω το εγώ μου, ούτε να δείξω τον πραγματικό μου εαυτό. Δε με νοιάζει να σου δείξω την ασχήμια μου γιατί κι αυτή σε αγαπάει. Δε θέλω, ούτε και αγωνίζομαι να είμαι τέλεια και αψεγάδιαστη. Επειδή πολύ απλά δεν είμαι. Κι ούτε θα γίνω ποτέ. Και την έκφραση συναισθημάτων δεν τη λογίζω ως μειονέκτημα. Εσύ το φοβάσαι, το βλέπεις σαν κάτι πολύ μακρινό από σένα. Όμως εγώ έτσι έμαθα να αγαπώ και να νοιάζομαι. Έμαθα να χαίρομαι έντονα, να αγαπώ έντονα και να πονώ έντονα. Και δε βλέπω κανένα λόγο για να τα κρύψω όλα αυτά. Γιατί όλα αυτά είμαι εγώ. Κι όσο κι αν τα καταπιέζω -για χάρη σου- πάντοτε θα βγαίνουν στην επιφάνεια και θα μου θυμίζουν συνεχώς ότι είμαι το ίδιο παιδί που ήμουν πάντα. Το αφελές κορίτσι που ερωτεύεται παράφορα, χωρίς φραγμούς, χωρίς όρια, χωρίς δεύτερη σκέψη. Δε φοβάμαι. Μονάχα λυπάμαι, που δε θα μπορέσω ποτέ να σε καταλάβω και που δε θα μπορέσεις ποτέ να με καταλάβεις και που αυτό το μπέρδεμα μεταξύ μας θα είναι η αιτία που οι δρόμοι μας θα χωρίζουν.

4 σχόλια:

  1. Ποιός σε πείραξεν; Στο καλό να πάει! Ο καθένας με το είναι του!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπητό μου Triolouin,
      Εδώ δε θίγω το αν με πείραξε κάποιος. Όπως λες και εσύ, ο καθένας με το είναι του. Άρα, όπως αυτή η πρόταση ισχύει για μένα, ισχύει και για τον άλλο. Άρα, ούτε η λύση είναι "να πάει στο καλό". Απλώς είναι μερικές φορές πολύ δύσκολο να μπεις στη θέση του άλλου, όσο κι αν προσπαθείς και μερικές φορές φτάνεις και στο σημείο να αμφισβητείς την όποια ύπαρξη συναισθημάτων από την πλευρά του άλλου. Αυτό είναι βασανιστικό κι ααν κάποιος πρέπει να φεύγει, είναι αυτός που δεν το αντέχει! Θα μου πεις, αν φύγεις, δεν ξέρεις τι χάνεις ή τι κερδίζεις, απ'την άλλη όμως, αν κάτι είναι να γίνει δε θα γίνει έτσι κι αλλιώς; Δεν ξέρω, μερικές φορές όταν τα βρίσκω σκούρα με καθησυχάζει να σκέφτομαι πως η "μοίρα" έχει προνοήσει για εμάς πριν από εμάς. Αν πάλι όχι, μαζεύουμε τα κομμάτια μας και προχωρούμε, με ό,τι μας πείραξε και μας πλήγωσε. Στο κάτω κάτω, όλα είναι δρόμος στη ζωή.

      Διαγραφή
  2. Είσαι πολύ αυθόρμητη και γι' αυτό σου φαίνεται παράξενο ότι πολλοί άνθρωποι ακόμα και σε μια σχέση είναι κλειστοί και κρυψίνοες. Μη παύεις να είσαι ο άνθρωπος που είσαι ωστόσο για χάρη κανενός.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπημένη μου Νυχτερινή Πένα,
      Νομίζω βρήκες την πιο σωστή λέξη για να με περιγράψεις: αυθόρμητη. Εγώ θα έλεγα, πως μερικές φορές γίνομαι και ανυπόμονη και απερίσκεπτη, επίθετα κοντινά στο "αυθόρμητη" ίσως όμως με πιο αρνητική σημασία. Μάλλον είναι αυτό που με τρώει κιόλας. Ακόμη, ναι, κάποιοι άνθρωποι είτε είναι πολύ εκφραστικοί είτε είναι ερμητικά κλειστοί. Όμως στην ανάρτηση μου ρωτώ "ποια είναι η ευχαρίστηση που μπορεί να προσφέρει το κρυφό και το ανείπωτο;" Ίσως αυτό να μπορούσε να μας το απαντήσει καλύτερα ένας κρυψίνους. Τέλος, όταν αγαπάς, απαραίτητα κάνεις και συμβιβασμούς και υποχωρήσεις, ιδιαίτερα όταν νιώθεις πως φέρνεις τον άλλο σε δύσκολη θέση. Όπως είπα, εμένα λίγο με νοιάζει να τσαλακώσω το εγώ μου, όντας αυθόρμητη και απερίσκεπτη, μπορούσα να πράξω και αλλιώς;
      Καλή σου μέρα κι ευχαριστώ που με επισκέφθηκες!

      Διαγραφή