Κάπως έτσι ξεκίνησε ο φετινός Αύγουστος για μένα. Μ'αυτό ακριβώς το συμπέρασμα (να το πω;)
Η αλήθεια είναι ότι δεν περίμενα πολλά πράγματα από αυτόν τον τελευταίο μήνα του καλοκαιριού. Τον είχα πλέον καταχωρήσει στο μυαλό μου ως ένα μήνα που απλά μένεις άπραγος, που σε πιάνει η μελαγχολία, η ανία και γενικά απλά είσαι παθητικός με ό,τι συμβαίνει γύρω σου και δεν φαίνεται ο καταλληλότερος καιρός για να μάθεις πράγματα.
Αναθεώρησα!
Και ερωτώ: Τι σημασία έχουν οι μήνες, οι μέρες, τα χρόνια;
Τα πάντα είναι σχετικά όπως είπε και ο Αϊνστάιν.
Γιατί δηλαδή να γινόμαστε απόλυτοι; Γιατί να αποκλείουμε γεγονότα και καταστάσεις ή ακόμη κι ανθρώπους από τη ζωή μας;
Επιμένω! Από όλα κάτι έχουμε να πάρουμε! Και είναι πολύ σωστή και βαθειά κουβέντα αν μπείτε ποτέ στον κόπο να την ψάξετε λίγο καλύτερα.
Ακόμη και η πιο άχρηστη ταινία, κάποιο μήνυμα θα κρύβει πίσω της. Έχω πλέον πεισθεί ότι εμείς και μόνον εμείς δίνουμε αξία στα πράγματα! Οπότε γιατί να την τσιγκουνευόμαστε; Δε λέω, καλό είναι να είσαι επιλεκτικός,αλλά υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα στον επιλεκτικό και τον "ignorant" αυτόν δηλαδή που δεν γνωρίζει. Ο επιλεκτικός φρόντισε να μάθει και αφού "έδωσε" αξία κάπου, διαπίστωσε αν άξιζε τον κόπο ή όχι και μετά είναι δικό του πρόβλημα αν θα ασχοληθεί περισσότερο και θα καταλήξει να γίνει επιλεκτικός όταν δουν πολλά τα ματάκια του!
Επιστρέφοντας στα περι σχετικότητας και χρόνου-που είναι ένα θέμα πολύ συναρπαστικό να το αναλύεις από όποια πλευρά κι αν το δεις- κατ'εμένα-, αλλά και στον τίτλο του σημερινού ποστ, έχω να πω ότι νιώθω ανάμεικτα συναισθήματα γι'αυτό τον κόσμο. Πάνω απ'όλα όμως νιώθω δέος! Δεός γιατί ακόμα κι αν πιστεύουμε πως γνωρίζουμε αρκετά πράγματα, έρχεται πάντα μια στιγμή που ομολογούμε το αντίθετο. Κι εκεί που περιμένεις να λυγίσεις και να ενδώσεις, εκεί είναι που σηκώνεσαι με την μεγαλύτερη χάρη! Ακόμα κι αν διαισθανόμαστε ότι κάτι θα συμβεί, καλό ή κακό, ποτέ δεν ξέρουμε τι ακριβώς είναι. Το ποτέ και το πάντα είναι λέξεις που θα έπρεπε να απαγορευτεί η χρήση τους!
Τα πάντα ρει, όλα αλλάζουνε και τίποτα δε μένει, διατυπώστε το όπως σας βολεύει!
Αυτό όμως είναι μια αλήθεια. Και ξέρετε την αγάπη μου για τις αλήθειες.
Γι'αυτό και είναι ένας τρελλός κόσμος, αυτός μέσα στον οποίο βρισκόμαστε. Επειδή δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει το αύριο. Επειδή απλά μπορείς να υπολογίζεις με βάση τη λογική και να παίζεις με τις πιθανότητες και και και... Αλλά δεν ξέρεις. Μπορείς όμως να μάθεις. Κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε δευτερόλεπτο της ζωής σου!
Μην περιμένεις. Αυτό είναι κάτι που σίγουρα δεν αξίζει!!!
Το ξέρω και σε καταλαβαίνω. Είναι δύσκολο. Κι εγώ ακόμη βρίσκομαι στην αρχή της προσπάθειας μου. Κάθε φορά που το εφαρμόζω όμως, νιώθω πιο όμορφα, όχι κατ'ανάγκην πιο ανάλαφρα, απλά πιο όμορφα. Και διαφορετικά. Γιατί αν το καλοσκεφτείς, περιμένοντας, με το που ξυπνάς η μέρα σου να είναι η ίδια με χτες, τότε έτσι θα είναι.
Carpe diem, seize the day, trusting as little as possible in the future.
Και θα δεις που θα αρχίσουν οι μέρες να σε συναρπάζουν. Απλά πρέπει να μάθεις να ζεις ΜΕΣ την στιγμή. Να είσαι παρών όταν αυτό συμβαίνει. Την ώρα εκείνη. Να έχεις στο κεφαλάκι σου εκείνο που ζεις τώρα. Θέλει προσπάθεια, αλλά κάντο και θα με θυμηθείς. Και όχι από αύριο, αλλά από τώρα. Το αύριο μην το ψάχνεις, είναι μακρυά. Είσαι στο τώρα, ζήσε το τώρα. Είναι Αύγουστος, ζήσε τον Αύγουστο. Μην περιμένεις τον Σεπτέμβρη γιατί σου "γυαλίζει" περισσότερο.
Ανακάλυψε κι εσύ την τρέλλα που κουβαλάει αυτός ο κόσμος. ΣΗΜΕΡΑ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου