"Όταν τελικά σταματάς να προσπαθείς να παριστάνεις κάτι άλλο από αυτό που είσαι τότε είναι που η λάμψη σου εκτινάσσεται και οι άνθρωποι αρχίζουν να σε πλησιάζουν".
Σε πλησιάζουν βέβαια οι άνθρωποι που δε φοβούνται να καούν από τη φλόγα σου, το φως σου, την αλήθειά σου.
Σ'ένα κόσμο που φοβάται το φως, υπάρχουν -ευτυχώς- ακόμη οι άνθρωποι που δε φοβούνται. Υπάρχουν ακόμη -ευτυχώς- στιγμές που ξεχειλίζουν από αλήθεια. Υπάρχουν -ευτυχώς- στιγμές που τις ζεις και γίνεσαι ένα μαζί τους. Υπάρχουν στιγμές απέραντες που όμως σου φαίνονται απειροελάχιστες, σχεδόν ανύπαρκτες. Υπάρχουν -ευτυχώς- στιγμές που δεν πιστεύεις στα μάτια σου. Υπάρχουν στιγμές που λες "αυτό δε γίνεται να συμβαίνει σε εμένα".
ΥΠΑΡΧΟΥΝ. Είναι πραγματικές. Κερδισμένος είναι αυτός που δε φοβάται την σκιά του, αυτός που δε φοβάται τα αισθήματά του. Αυτός που τολμά να "εκτίθεται" στο φως της αλήθειας. Κανείς δεν είπε ότι είναι εύκολο. Θέλει δύναμη και θέληση. Θέλει πολλή-πολλή δουλειά και φροντίδα. Θέλει καθημερινή καλλιέργεια. Και υπομονή. Και πίστη. Κι αν είστε τυχεροί και αισιόδοξοι, ένα να θυμάστε: "τα όνειρα κάποτε βγαίνουν αληθινά".
http://www.youtube.com/watch?v=ZacQMMUWQZA
ΑπάντησηΔιαγραφήOυ! Τωρά εμπήκα τζιαι είδα ότι ανακάλυψες με συνοδοιπόρε υδροχόε! (Εν τζιαι ξέρω που ζώδια, αλλά τζιαι γω εν το μόνο που ξέρω για σένα). Εν έσιει σημμασία έντα δουλειά κάμνω, φτάνει να την κάμνω καλά. Ευχαριστώ σε για τα καλά σου σχόλια, απαντώ σου δαμέ τζιαι τζιαμέ που τα έκαμες. Να σου πώ τζιαι γω με την σειρά μου Nice to find each other τζιαι πως τουτο σου το ποστ εσυγκίνησεν με!Έσιει φορές που σκέφτομαι πως κάποιοι άνθρωποι θέλουν να δούν το φώς σου, ακολουθούν σε, κάμνουν σε να έσιεις όνειρα τζιαι να τα κάμνετε μαζί, τζιαι μετά επειδή εν πούττοι, λοξοδρομούν, αρνούνται τζείνα που νιώθουν τζιαι πείθουν τον εαυτό τους για να μπορούν να λοξοδρομήσουν ήσυχοι!
ΑπάντησηΔιαγραφή