Ρόλοι

Σε κάποια φάση της ζωής σου, συμβιβάζεσαι. Αν κατάφερες να συμβιβαστείς με τους υπόλοιπους, σημαίνει ότι πρώτα συμβιβάστηκες με σένα. Δέχεσαι κι αναγνωρίζεις αυτό που είσαι -όσο μπορείς να γνωρίζεις ποιος είσαι. Κι ύστερα, είναι πιο εύκολο να δεχτείς και τους γύρω σου όπως είναι. Κι έπειτα, αποδέχεσαι τις καταστάσεις όπως είναι.
Κι έτσι για λίγο η ζωή σου αποκτά ένα τόνο πιο ήπιο... Για λίγο, μένεις στο παρασκήνιο. Κι απλώς είσαι θεατής. Υπάρχουν άνθρωποι που είναι αρκετά ψύχραιμοι και θαρραλέοι, ώστε να το καταφέρνουν σχεδόν πάντα αυτό. Χωρίς να σημαίνει ότι δεν αντιδρούν ή δεν διεκδικούν αυτά που θέλουν. Απλώς, έχουν μια διακριτικότητα, γι'αυτό, ακόμη κι αν δρουν γίνεται πάντα παρασκηνιακά. Βέβαια, καθένας κουβαλά κι ένα κομμάτι του εαυτού του που θέλει να ενσαρκώνει τον εκάστοτε ρόλο και όχι να τον βλέπει να εκτελείται από κάποιον τρίτο.
Οι ρόλοι της πραγματικής ζωής όμως δε δίνονται. Κερδίζονται. Το πώς δεν το ξέρω κι ούτε θα ήθελα να επεκταθώ σε αυτό. Στην πραγματική ζωή υπάρχουν χίλιοι-δυο παράγοντες και χίλιες-δυο συνθήκες κι ακόμη, εγώ μπορεί να ορίζω μια έννοια με έναν Α τρόπο, ενώ να εσύ την ορίζεις με έναν Β τρόπο. Ακούγεται περίπλοκο έτσι; Ίσως και να είναι. Το βασικό όμως είναι πως είναι μαγικό. Η μαγεία υπάρχει διάχυτη στη ζωή μας. Ασχέτως αν αυτό δε μας βγαίνει πάντα σε καλό.
Κερδίζονται λοιπόν οι ρόλοι. Κι ο καθένας είναι υπεύθυνος να τους κερδίσει με το δικό του αγώνα και τη δική του αλήθεια -αν θέλει να "παίξει" τίμια και δίκαια βέβαια. Κάποιες φορές όμως ο άνθρωπος αν και γνωρίζει εκ των προτέρων το αποτέλεσμα, εντούτοις, συνειδητά επιλέγει να μην αποσυρθεί, να μην τα βάλει κάτω. Να μην συμβιβαστεί. Είναι γιατί ξέρει πως μπορεί κάτι να πάρει από κάποιον ρόλο που ίσως και να μην του αρμόζει. Κι ίσως αυτό το κάτι να 'ναι σημαντικό για το "μέσα" του και για την μετέπειτα του εξέλιξη στο χώρο και στο χρόνο. Υπάρχει φυσικά και το περιθώριο να κάνει λάθος.
Αλλά ακόμη και τα λάθη είναι σχετικά...
Άλλες φορές ο άνθρωπος κοιτάζει τόσο επίμονα σε μια κατεύθυνση, που φθάνει στο σημείο να αγνοεί όλες τις άλλες. Κι έτσι, χάνει την ευκαιρία να δει πώς θα ήταν σε άλλους ρόλους. Βέβαια, νομίζω πως δεν ωφελεί να πειραματίζεσαι με ρόλους, αν ήδη γνωρίζεις αυτούς που δεν σε ενδιαφέρουν. Κι έπειτα, είναι η αποδοχή. Κάποιες φορές είναι καλό να αποδέχεσαι αυτά που θέλεις. Ακόμα κι αν ξέρεις πως ίσως και να μη σου δοθεί ποτέ ένας ρόλος. Όσο ζούμε ελπίζουμε, έτσι δε λένε;