Πέμπτη 5 Μαΐου 2011
Περί σιωπής ο λόγος...
Κάποιες φορές η σιωπή σε πονάει βαθιά. Αλλά κάποιες φορές δεν μπορείς να κάνεις κι αλλιώς. Θα μου πείτε, ζούμε στον 21ο αιώνα, τον αιώνα της "εξέλιξης" και της "προόδου". Ο άνθρωπος είναι "απελευθερωμένος" και υπάρχει ελευθερία του λόγου. Αμ δε. Σας γελάσανε. Κάποιες φορές πρέπει να σωπαίνεις για χάρη του συστήματος, για να εξακολουθούν οι άνθρωποι να ζουν στο ψέμα τους, μήπως και αναστατωθεί η ζωή τους, μήπως κι αλλάξει η νόρμα τους, μήπως και τελικά καταφέρουμε να πούμε ότι ακόμη υπάρχουν οι ανθρώπινες σχέσεις και ότι τίποτα δεν είναι χαμένο. Κι είναι άσχημο, ειδικά όταν έχεις τόσα πολλά να πεις. Κι ακόμα πιο άσχημο είναι όταν αυτά που έχεις να πεις είναι από τα ομορφότερα πράγματα που κρύβεις μέσα σου. Και δεν είναι εύκολο να τα πεις, γιατί οι άνθρωποι φοβούνται. Τελικά, υπάρχει η κατάλληλη στιγμή; Ποιος την καθορίζει; Πάντως όχι εμείς... Οποιοσδήποτε άλλος, εκτός από εμάς. Κι αυτό είναι που πληγώνει τη σιωπή σου περισσότερο. Κι απλώς περιμένεις τη μέρα που θα λυθεί και τότε θα μπορείς να μιλάς ελεύθερα. Και θα λες τα πράγματα με τ' όνομά τους πια. Χωρίς υπονοούμενα, χωρίς γρίφους ή υπαινιγμούς. Αληθινά. Γιατί όλα είναι θέμα αλήθειας. Και αξίζει να τη διεκδικείς. Πιστέψτε με, η σιωπή λέει βαριές κουβέντες καμιά φορά...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Η σιωπη ειναι μερικες φορες ομορφη. Απαραιτητη για την ψυχικη ισορροπια. Με την ολη βαβουρα γυρω μας μερικες φορες απλα ικετευουμε για λιγη σιωπη, για λιγη περισυλλογη, για μια μοναχικη βολτα σε καποιο δασος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟσον αφορα την αλλη σιωπη που λες, νομιζω οτι ειναι χειροτερο να κρατας πραγματα μεσα σου...Πληθαινουν και σε πνιγουν...Και καποια στιγμη θα εκραγεις. Ειναι βεβαια δυσκολο να μην σιωπας οταν πρεπει να μιλησεις. Και ποιος ειναι αυτος που θα σου πει ποτε ειναι η καταλληλη στιγμη για να μιλησεις? Ο εαυτος του καθενος πιστευω. Μπορει καποιος να σιωπα εκει που αλλος φλεγεται να μιλησει. Αυτο που θεωρω σημαντικο ειναι να μπορεις να μιλας στοχαστικα, με ηρεμια, με παθος και ευγενεια οταν χρειαζεται και να μιλας με την καρδια σου οταν αυτο απαιτειται. Δεν ειναι ολες οι περιπτωσεις οι ιδιες.
Την καλησπερα μου!
Καλησπέρα αγαπητέ Αλχημιστή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα ξεκινήσω με αυτό που επισημαίνεις στο τέλος, ότι δεν είναι όλες οι περιπτώσεις οι ίδιες και ως εκ τούτου, συμπληρώνω, πρέπει να αντιμετωπίζονται μεμονωμένα και διαφορετικά. Μέσα σε αυτό τον "πνιγμό", βρίσκω τα λόγια σου αρκετά καθησυχαστικά. Ίσως τελικά ο καλύτερος κριτής να είναι ο εαυτός μας -αυτός θα αποφασίσει τελικά για τη λύση ή όχι της σιωπής του.