Εδώ σε θέλω κάβουρα...

να περπατάς στα κάρβουνα!

"Ο έρωτας είναι πάθος, πόνος, ανασφάλεια, θάνατος, διάλυση, είτε απόλυτη παράδοση, είτε απόλυτος έλεγχος. Μέχρι θανάτου". Αν και, από μία άλλη άποψη, ίσως πιο επικρατέστερη τελικά, ο έρωτας δεν περιγράφεται. Κι είναι αλήθεια αυτό. Ή με άλλα λόγια, αν υπήρχε μία συνώνυμή του λέξη στο λεξικό δε θα χρειαζόταν κανείς να χρησιμοποιεί άλλες τόσες για να τον περιγράψει. Κι είναι και το άλλο... Ο καθένας από εμάς τον βιώνει μέσα στο χώρο και το χρόνο τόσο, μα τόσο διαφορετικά.
Πάντως, στην περίπτωση που ο έρωτας γίνεται ζήτημα "ζωής και θανάτου", "σκλαβιάς και ελευθερίας",  και γενικά όταν τείνει να κινείται ανάμεσα στις αντιθέσεις συνιστά όντως μία πρόκληση, αλλά ταυτόχρονα υπάρχουν και πτυχές του που ο μέσος άνθρωπος μάλλον δε θα τολμούσε ν'ανακαλύψει. Κι έπειτα, ακριβώς επειδή ποτέ δεν μπορούμε να γνωρίζουμε εκ των προτέρων την εξέλιξη των πραγμάτων, υπάρχει πάντοτε κι εκείνη η δύναμη (αντίσταση δεν τη λένε και στη Φυσική;) που μας κρατά πίσω...
Κατά τον Καζαντζάκη, δε, "αγάπη δεν είναι συμπόνοια, μήτε καλοσύνη". Κι αυτό το εξηγεί  λέγοντας πως "στη συμπόνοια είναι δύο, αυτός που πονά κι αυτός που συμπονάει". "Στην καλοσύνη είναι δύο, αυτός που δίνει κι αυτός που δέχεται". "Μα στην αγάπη είναι ένα". Και καταλήγει εκφράζοντας τη δική του άποψη για την αγάπη-έρωτα (δε θα κάνω διάκριση των δυο λέξεων στη σημερινή ανάρτηση): "αγαπώ, θα πει χάνομαι".
Αυτό το κομμάτι του "χάνομαι" είναι που προβληματίζει τους ανθρώπους όταν έρχονται αντιμέτωποι με τον έρωτα. Είναι αυτή η μαγική αλλά συνάμα μυστηριακή ατμόσφαιρα που προκαλεί το δέος και το φόβο. Γι'αυτό κι αυξάνονται οι χτύποι της καρδιάς σου και νομίζεις ότι από στιγμή σε στιγμή θα πεταχτεί έξω από το στήθος σου και θ'αρχίσει να σπαρταρά. Είναι αυτή η καινούρια αίσθηση-εντύπωση, ότι εισβάλλεις σε καινούρια, άγνωστα μονοπάτια. Είναι η επιθυμία σου να χαθείς μέσα σε ανεξερεύνητους λαβύρινθους και να νιώσεις το φως τους να απλώνεται σ'ολόκληρο σου το κορμί και να σε ζεσταίνει, να σε ευφραίνει.
Από την άλλη είναι και το "χάνομαι" με την κακή του έννοια: είναι ο φόβος μήπως χάσεις τον εαυτό σου, μήπως ξεχάσεις την αφετηρία σου, μήπως τελικά παρασυρθείς τόσο πολύ από το μεθυστικό άρωμα του έρωτα ώστε να βρεθείς στην απόλυτη παράλυση.
Γι'αυτό και κάποτε είναι καλό να επιβάλλεις στον εαυτό σου τη διαδικασία της απομυθοποίησης. Που θα πει, ξεκαθάρισμα θέσεων και καταστάσεων. Αδιαμφισβήτητα, είναι μια διαδικασία-καταναγκαστικό έργο, παρά κάτι ευχάριστο. Αλλά σίγουρα απαραίτητη. Πάντα απαραίτητη και ωφέλιμη, αν επιθυμείς να μην ξεχνάς ποιος είσαι, πού βαδίζεις και με ποιους. Είναι ίσως θα έλεγε κανείς η εκλογίκευση της αγάπης ή και η προσέγγιση της στην πραγματική ζωή πια. Είναι η ευθυγράμμιση μιας πορείας και φαντάζει δύσκολη, όπως το ίδιο δύσκολο είναι να απαιτείς από ένα κάβουρα να σταματήσει να κινείται πλαγίως, ενώ είναι το μόνο που έχει μάθει να κάνει μια ζωή.
Αυτό το ξεκαθάρισμα ίσως να είναι περισσότερο αναγκαίο για τον καθένα ξεχωριστά και προσωπικά -και το πιστεύω αυτό, ότι δηλαδή κάποτε φτάνουν στιγμές που ο καθένας επιθυμεί να στραφεί προς τον εαυτό του και να επαναξιολογήσει τα γεγονότα. Πρώτα από όλα "για την ψυχή του", για να μπορεί κι αυτή να "αποδίδει" καλύτερα και για τον ίδιο, αλλά και για τον υπόλοιπο κόσμο γύρω του. Κι ύστερα, για να εξαφανιστεί πια αυτή η θολούρα και η ασάφεια. Φυσικά, κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας ίσως κάποιοι να αρχίσουν να αναρωτιούνται γιατί να δημιουργούν δεσμούς εφόσον αυτοί συχνά καταλήγουν σε ασυνεννοησίες και διαμάχες. Ίσως και ν'ανακαλύψουν ότι το ιδανικό δεν υπάρχει ως κάτι απτό μέσα στο σύμπαν. Αλλά και πάλι, η συγκεκριμένη διαδικασία της απομυθοποίησης βοηθά. Αν το σκεφτείτε και αντίστροφα και πιο θετικά βοηθά, γιατί ένα φαινομενικά καταδικασμένο και μεγαλεπήβολο όνειρο, ίσως τελικά εκλογικεύοντας το να συνειδητοποιήσετε ότι έχει ήδη πραγματοποιηθεί -ή αλλιώς, ίσως εκείνο το μεγάλο δρόμο που βλέπατε στην αρχή, να τον έχετε ήδη καλύψει και τώρα πια να βρίσκεστε ή στο τέλος του, ή στη συνέχεια, ή σε μια καινούρια αρχή. Ο οποιοσδήποτε επαναπροσδιορισμός πορείας πάντως είναι πάντοτε καθοριστικής σημασίας!