Μου έχει αρέσει πολύ το συγκεκριμένο σου κείμενο. Νομίζω πως τέτοιες σκέψεις περνούν ή πέρασαν κάποτε από το μυαλό όλων μας. Σίγουρα είναι απογοητευτικό να μην παίρνεις ΠΟΤΕ αυτό που θέλεις. Όμως δεν πρέπει ούτε να φτάνουμε στην αντίπερα όχθη υποθέτω. "Η Ιθάκη σ'έδωσε το ωραίο ταξίδι". Η ζωή είναι ένα ταξίδι. Και 'μεις πολύ μικροί για να αντιληφθούμε τη σημασία του... Γι'αυτό προσπαθούμε συνεχώς να το τελειώσουμε, να σταματήσουμε κάπου, γιατί νομίζουμε πως έτσι θα'μαστε ευτυχείς. Φαίνεται πως η ασφάλεια δεν είναι το παν, φαίνεται ο άνθρωπος είναι φτιαγμένος από ένα υλικό πολύ πιο ανθεκτικό από όσο νομίζουμε. Ελπίζω ότι κάποτε θα καταλάβουμε τι σημαίνουν οι Ιθάκες αγαπητή Life, αλλιώς μέχρι τότε, δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να συνεχίζουμε το ταξίδι και να γνωρίζουμε νέα λιμάνια. Είναι ο μόνος τρόπος να επιβιώσουμε και να μάθουμε κατά πως φαίνεται. Προχωρώντας... Και ίσως κάποτε να γίνουμε και εμείς αρκετά σοφές ώστε να μπορέσουμε να καταλάβουμε.
Εδώ μπορείτε να βρείτε το κείμενο της Life: http://lifelife94.blogspot.com/2011/04/blog-post_18.html
εν συγκινητικό, ανάρτηση αφιερωμένη σε μένα :')
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνώ με όσα έχεις πει, αν και νομίζω πως ο άνθρωπος από τη φύση του δεν μπορεί να περιπλανιέται συνέχεια από λιμάνι σε λιμάνι. Κάποτε θέλει να κατασταλάξει κάπου, επειδή μερικές φορές η ρουτίνα μπορεί να είναι ευχάριστη, όταν περιλαμβάνει τις λέξεις "οικογένεια", "σύζυγος", "παιδιά" και "αγάπη".
Βέβαια, για τον καθένα η Ιθάκη είναι κάτι το διαφορετικό, έτσι αυτό που είπα πριν δεν ισχύει πάντα.
Παρ' όλ' αυτά, εφόσον δεν μπορούμε να ελέγξουμε τις φουρτούνες του ταξιδιού της ζωής μας, we should sit back and relax :P we get to live only once, so we should enjoy our trip.
Κι αν τελικά φτωχική τη βρούμε.. Η Ιθάκη δεν μας γέλασε!