Σε ρόλο...θεραπευτικό.

"Η αγάπη κλείνει όλες τις πληγές, ακόμα κι αυτές που συχνά προέρχονται από την ίδια."

 Αν δεν το κάνεις για σένα τότε κάντο για τους άλλους.
Κι αν σου φαίνονται πολλοί οι "άλλοι", τότε κάντο μονάχα για έναν. Διάλεξε τον καλά όμως και φρόντισε να το αξίζει, γιατί αλλιώς, δε θα πετυχεί.
Αν έρθει ποτέ εκείνη η τρομαχτική μέρα που όλα θα σου φαίνονται μάταια και άσκοπα, αν έρθει ποτέ μια μέρα χωρίς στοχό και νόημα, αν έρθει μια μέρα που απλώς θα ευχόσουν να μείνεις παγιδευμένος στην αιώνια σιωπή, τότε κάντο. Προσπάθησε να φέρεις στο μυαλό σου κάποιον, του οποίου η παρουσία υπήρξε καταλυτική. Ακόμα κι αν δεν είναι εκεί, ακόμα κι αν δεν ήταν ποτέ όπως θα ήθελες, αξίζει τον κόπο να το δοκιμάσεις.
Ο πόνος, η θλίψη, η απογοήτευση, ακόμα και ο θυμός -όλα- θα παύσουν μεμιάς. Θα εκμηδενιστούν. Θα απαλύνει τόσο ο πόνος και θα κοπάσει ο θυμός που σχεδόν θα νομίζεις ότι δεν υπήρξαν ποτέ.
Μόνο προσπάθησε το εξής: κλείσε τα μάτια σου, όσο δύσκολο κι αν είναι, όσο αταίριαστο κι αν σου φαίνεται εκείνη τη στιγμή, κλείστα για λίγο και φέρε τη μορφή του στο μυαλό σου. Να δίνεις χρόνο στον εαυτό σου, -πάντοτε- δεν ξέρεις πόσο πολύ του είναι απαραίτητος.
Και πόσο μάλλον αν φτάσει εκείνη η τρομερή ημέρα. Μπορεί να 'ναι μια μέρα που θα νιώσεις ξεχασμένος και χαμένος. Μπορεί να 'ναι μια μέρα που μπορεί και να προτιμούσες να ήταν έτσι. Μια μέρα, που ακόμη και το πιο λυπητερό τραγούδι δε θα περιγράφει την κατάστασή σου. Μπορεί να 'ναι μια μέρα μοναξιάς και εγκατάλειψης. Μια μέρα που απλώς κάτι θα λείπει, γιατί "πάντα κάτι λείπει".
Κι όμως σου λέω, αν δεν μπορείς, αν δε θες να το κάνεις για σένα, κάντο για κάποιον άλλον τότε. Κλείσε τα ματάκια σου και δες τον να παίρνει σάρκα και οστά, να ορθώνεται μπροστά σου. Ή σκέψου ότι εκείνος δε θα ήθελε ποτέ να σε δει σε τέτοια κατάσταση. Σκέψου ότι αυτό θα τον θύμωνε, ή ότι θα τον πονούσε -ακόμα κι αν δεν είναι έτσι, ακόμα κι αν ποτέ δεν ήταν έτσι, αξίζει τον κόπο να το δοκιμάσεις-. Θα δεις πόσο γρήγορα και εύκολα θα εξασθενίσει ο πόνος.
Και ξέρεις; Επιμένω πολύ στο ότι πρέπει να 'ναι κάποιος που να το αξίζει γιατί μόνο έτσι θα πετύχει. Ξέρεις γιατί; Διότι πρέπει να νιώσεις κάτι δυνατό -κάτι αντιστοίχως δυνατό στον πόνο- κάτι που να μπορεί να τον διαλύσει και έπειτα να τον σπάσει σε χίλια κομματάκια και να τον εξαφανίσει. Η αγάπη κλείνει όλες τις πληγές, ακόμα κι αυτές που συχνά προέρχονται από την ίδια. Δεν είναι αξιοθαύμαστο αυτό;
Και μη σκεφτείς ποτέ ότι δεν αξίζει να υπάρχεις για κάποιον άλλον, αν δεν υπάρχεις για σένα. Μη σκεφτείς ότι είναι χαμένος κόπος ή χαμένη υπόθεση. Αν τον αγαπάς σε τέτοιο σημείο σίγουρα κάτι θα προσφέρεις και στον ίδιο. Αλλιώς δε θα 'χει νόημα η αγάπη σου. Μην την υποτιμήσεις ποτέ όμως. Αν είσαι αρκετά έξυπνος, θα 'χεις καταλάβει μέχρι τώρα ότι συχνά τίποτα δε σε κάνει πιο ευτυχισμένο από το να βλέπεις ευτυχισμένους τους γύρω σου. Εξάλλου, ευτυχία και μοναξιά δεν πάνε μαζί...